Genellikle plazalarda arz-ı endam eden beyaz yakalılarda gördüm ama elbette siz daha farklı yerlerde de karşılaşmışsınızdır.
Hamilelik döneminde folik asit tüketen ve bununla gurur duyan anne, çocuğu doğduktan 4-5 yıl sonra da arkadaşları arasında "bizim çocuk çok zeki" diyerek kıvanç duyuyor.
Baba eksik kalır mı? Hamilelik döneminde her şeyiyle karısının yanında olmuş şimdi evladıyla övünmek onun da hakkı.
Yazının buraya kadar olan kısmını son dönemlerde sosyal medyada yer alan komedyenler de sık sık eleştiriyor.
İşin bir boyutu da şu.
Ailesi tarafından sürekli övülen sürekli gazlanan 4-5 yaşlarındayken "ben çok zekiyim" düşüncesi bilinçaltına yetişmiş ve teknoloji çağına doğmuş çocuk büyüyüp iş-güç sahibi oluyor.
O zaman da her alanda her işi en iyi kendisinin bildiğini iddia ediyor.
Kahvehane köşelerinde futbolu siyaseti bilen amcalar vardı hatırlarsınız. O amcalar, ince belli bardaklarda çaylarını içerken sigaralarından bir duman çekerken ülkeyi kurtarır, futbol takımlarına transferler yapıp yeni kadrolar kurardı.
Şimdilerde ise çok zeki "o çocuklar" sosyal medyada ailelerinden de gelen özgüvenle daha da görünür olup daha büyük bir kitleye hitap eder oldular.
Sosyoloji biliyor, mühendislik biliyor, mimari biliyor, iletişim biliyor, ekonomi biliyor.
Din biliyor.
Siyaset mi? Ooo, olmazsa olmazı.
İdeolojiler, görünmeyen oyunlar.
Avrupa futbolu? Biliyor.
Formula 1? Biliyor.
Türkiye'de ne nerede yenir? Biliyor.
İstanbul'da en güzel mekanlar? Biliyor.
Beni mazur görün: herbokolog bunlar.
"Sana mı kaldı bunları yazmak? Psikolog musun? Sosyolog musun? Pediatri uzmanı mısın?" diye sormanız en doğal hakkınız.
Ben "kral çıplak" demek istiyorum.
Herkesin içten içe bildiği bazen kızdığı bir konuyu dillendiriyorum.