Maun Suresi okunuşu, Eraeytellezi Suresi Türkçe anlamı, fazileti, tefsiri

Maun Suresi, Mekke'de nazil olmuştur. Adını son ayetteki yardım ve zekat anlamına gelen "Maun" kelimesinden alır. “Eraeyte, Eraeytellezî, Dîn, Tekzîb, Yetîm” adlarıyla da anılmaktadır. Namaz sureleri içinde yer alan Maun Suresini haberimizdeki Maun Suresi okunuşu veya Arapça harflerle yazılışından ezberleyebilirsiniz. İşte Maun Suresi okunuşu, Türkçe anlamı, tefsiri...

MAUN SURESİ TÜRKÇE OKUNUŞU

Bismillâhirrahmânirrahîm.

1-Eraeytellezî yukezzibu bi’d-dîn.
2-Fezâlike’l-lezî yedu’ul-yetîm.
3-Ve lâ yehuddu alâ ta’âmi’l-miskîn.
4-Feveylun lil-musallîn.
5-Ellezînehum an salâtihim sâhûn.
6-Ellezînehum yurâûn.
7-Ve yemne’ûne’l-mâ’ûn.

MAUN SURESİ ANLAMI

Rahmân ve Rahîm olan Allah’ın adıyla.

1-Din gününü (İslam’ı, ahirette ceza ve mükâfatı) yalanlayanı gördün mü?
2-İşte o, yetimi itip kakar.
3-Yoksulu doyurmayı teşvik etmez (önayak olmaz).
4-Şu namaz kılanların vay haline!
5-Onlar namazlarından gafildirler (önem vermezler).
6-Onlar gösteriş (için ibadet) yaparlar.
7-Ve onlar en küçük bir yardımı (zekâtı) da engellerler.

MAUN SURESİ KONUSU

Maun Suresinde, biri Allah’ın nimetlerini ve hesap gününü inkâr eden nankör, diğeri amellerini gösteriş için yapan riyakâr olmak üzere iki tip insan tasvir edilmektedir.

MAUN SURESİ TEFSİRİ

Diyanet işleri Başkanlığı tarafından hazırlanan tefsire göre Maun Suresi şöyle tefsir edilmiştir:

“Gördün mü?” sorusu, burada şaşılacak bir tutumdan söz edileceğine, dolayısıyla konunun önemli olduğuna dikkat çekmeyi amaçlamaktadır. Âyetteki din kelimesi, bilinen anlamı yanında “Allah’ın hükmü” veya “uhrevî yargı” mânasında da anlaşılabilir (bk. Taberî, XXX, 310). Ancak bunların birini inkâr eden diğerlerini de inkâr etmiş olacağı için sonuç değişmemektedir.

Din kelimesinin bir anlamı da “karşılık, ceza ve mükâfat”tır. Müfessirlerin çoğunluğu buradaki “din” kelimesiyle bu anlamın kastedildiğini belirtmiş; bu sebeple 2-3. âyetleri “böyleleri yapıp ettiklerinin ceza veya mükâfat olarak bir karşılığını göreceklerine (âhirete) inanmadıkları için, yetime kötü davranmaktan, yoksullara karşı ilgisiz durmaktan çekinmezler” şeklinde açıklamışlardır. Kuşkusuz buradaki yetime kötü muamele ve yoksulun derdiyle ilgilenmeme birer örnektir; dini yani âhiret sorgusu ve yargısını, uhrevî sorumluluğu ve sonuçlarını inkâr edenlerin başka özellikleri de bulunmakla birlikte burada Hz. Peygamber dönemindeki inkârcıların toplumsal ahlâkla ilgili en belirleyici ve yıkıcı tutumlarına iki örnek zikredilmiştir. Nitekim âyetin, putperestlerin tipik şahsiyetlerinden olan Âs b. Vâil hakkında indiği belirtilir (Râzî, XXXII, 111).

Bununla birlikte âyetin genel amacı, insan sevgisinden mahrumiyetin en belirgin tezahürleri olan bu tür kaba ve haksız davranışları sergileyenleri kınamak ve bu yaptıklarının Allah katında en büyük kötülüklerden olduğuna, bunların temelinde dini, Allah’ın hükümlerini yahut âhireti inkâr etmenin bulunduğuna insanların dikkatini çekmektir (İbn Âşûr, XXX, 564).

Yetim ve yoksul, toplumun zayıf ve himayeye muhtaç kesimlerini temsil eder. Bunları küçümseyerek hakaret eden, itip kakan kimse toplumdaki zayıfların haklarını çiğniyor demektir. Dinin insanlığa yönelik en büyük hedefi ise insanlar arasında sevgi ve dayanışmayı, paylaşmayı sağlamak, sıkıntıların da mutlulukların da paylaşıldığı bir insanlık bilinci oluşturmaktır.

Bu âyetler, bir taraftan bu tür davranışlar sergileyenleri kınarken diğer taraftan da gerçek dindarları yetim ve yoksullar gibi himayeye muhtaç olanlara yardım etmeye özendirmekte; ihtiyaç sahiplerine yardım konusunda başkalarını teşvik etmenin, hatta bunun için hayır kurumları oluşturarak sosyal yardımı daha verimli, düzenli ve sürekli hale getirmenin gereğini vurgulamaktadır.